14/3/09

κατάληψη στο σταθμό του μετρό στη Δάφνη / αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Την Παρασκευή 13 Μάρτη κατά τις 6.00 μμ στο σταθμό του Μετρό της Δάφνης, στα πλαίσια των κινήσεων αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, από ανθρώπους που συμμετέχουν στην ανοιχτή λαϊκή συνέλευση Αγίου Δημητρίου (ύστερα από σχετική απόφαση της συνέλευσης) και σε ανάλογα εγχειρήματα στις τριγύρω περιοχές πραγματοποιήθηκε η ακόλουθη πολύμορφη παρέμβαση:

Καλύφθηκαν με μαύρες σακούλες τα ακυρωτικά μηχανήματα του σταθμού, με αποτέλεσμα οι επιβάτες να χρησιμοποιούν το μέσο δίχως εισιτήριο. Παράλληλα, μοιράστηκαν αρκετά κείμενα για την υπόθεση της επίθεσης στην Κωνσταντίνα και τις ευρύτερες πτυχές της. Τα κείμενα αυτά διαβάζονταν και μέσω της ηχητικής εγκατάστασης του σταθμού καθ’ όλη τη διάρκεια της παρέμβασης. Όταν τελείωσαν τα κείμενα, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της αποχώρησης από το σταθμό φωνάχτηκαν και αρκετά συνθήματα. Επίσης, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα εντός του σταθμού και γράφτηκαν συνθήματα εκτός. Η όλη δράση διήρκησε μία ώρα και έγινε ταυτόχρονα και σε συνεργασία με αντίστοιχες δράσεις σε άλλους σταθμούς μετρό και τρένων στην Αθήνα (Ταύρος, Μοναστηράκι, Περιστέρι, Αιγάλεω και Νέα Ιωνία)




Το κείμενο της ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης Αγίου Δημητρίου για τη συγκεκριμένη παρέμβαση (ένα από τα κείμενα που μοιράστηκαν και διαβάστηκε από τα μεγάφωνα):

Μόνοι δεν είμαστε τίποτα

Όλοι μαζί μπορούμε τα πάντα


Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα ξεσήκωσε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης. Ένα κίνημα που κατάφερε να αναδείξει τη βαθύτερη ουσία αυτής της υπόθεσης: η Κ. Κούνεβα δε χτυπήθηκε επειδή είχε προσωπικές διαφορές με κάποιους, αλλά επειδή ως ανυπότακτη εργάτρια αγωνιζόταν ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας που επιβάλλουν οι εταιρίες που αναλαμβάνουν εργολαβικά την καθαριότητα σε δημόσια κτίρια.

Ένα τεράστιο ζήτημα, που πολλοί από μας το γνωρίζουν από πρώτο χέρι, το ζήτημα της μισθωτής σκλαβιάς στις χειρότερες μορφές της, βγήκε εδώ και δυόμιση μήνες στο φως της δημοσιότητας. Στην αρχή το κράτος, η ΓΣΕΕ και τα ΜΜΕ προσπάθησαν να θάψουν τη δολοφονική απόπειρα. Όταν είδαν το κίνημα αλληλεγγύης που πυροδότησε ο κόσμος της εξέγερσης του Δεκέμβρη, άλλαξαν ρότα και προσπάθησαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, περιορίζοντας το όλο θέμα στις αστυνομικές του διαστάσεις: να βρεθούν οι ένοχοι της δολοφονικής επίθεσης. Το κίνημα συνέχισε αναδεικνύοντας το ζήτημα της επισφαλούς εργασίας και των εργολαβιών μαζί με την αλληλεγγύη στην βαρύτατα τραυματισμένη εργάτρια και ήδη έχει κάνει σημαντικά βήματα σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Αν οι εργολάβοι μπορούν να παραβιάζουν ανενόχλητοι ό,τι έχει απομείνει όρθιο από την παλαιότερη εργατική νομοθεσία, είναι γιατί μια σειρά νόμων και άτυπων πρακτικών έχουν επιβάλει εδώ και 20 χρόνια ένα καθεστώς υποτίμησης της εργατικής δύναμης. Μήπως και οι ίδιοι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν έδωσαν την καθαριότητα των κτιρίων της σε εργολάβους καθαριότητας και δεν προσλαμβάνουν εργαζόμενους χρησιμοποιώντας το καθόλα νόμιμο πρόγραμμα stage, πρόγραμμα που διαιωνίζει το καθεστώς μαύρης εργασίας;

Οι εργολαβικές εταιρίες αναπτύχθηκαν ραγδαία μέσα στην τελευταία δεκαετία αφενός λόγω της ιδιωτικοποίησης τμημάτων και δραστηριοτήτων οργανισμών και επιχειρήσεων στο στενότερο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, διαδικασία που προωθήθηκε με τα προεδρικά διατάγματα 346/98 και 18/00, και αφετέρου λόγω της γενικότερης επέκτασης επισφαλών εργασιακών σχέσεων στο σύνολο της παραγωγής. Η ίδια η λογική της ανάθεσης βάσει μειοδοτικού διαγωνισμού έχει ως στόχο τη μείωση του άμεσου και έμμεσου εργατικού κόστους σε σχέση με την πρόσληψη μόνιμων εργαζόμενων και επομένως έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερους μισθούς, κατάργηση επιδομάτων και παροχών, περικοπές ασφαλιστικών εισφορών και συντάξεων, δηλαδή μείωση του άμεσου και του έμμεσου μισθού.

Πέραν όμως της συστηματικής υποτίμησης της εργατικής δύναμης όσων εργάζονται σε εργολαβικές εταιρίες η πραγματικότητα έδειξε ότι τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα μέσα στα πλαίσια της παραδοσιακής ανυπαρξίας οποιουδήποτε ουσιαστικού ελέγχου από την πλευρά της Επιθεώρησης Εργασίας και της έλλειψης ταξικών αγώνων στον κλάδο –για να μην πούμε σε κάθε σχεδόν κλάδο.

Δεν είναι τυχαίο που από το 1990 και μετά, το κράτος έχει προωθήσει τη συνεχή ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την επέκταση του καθεστώτος της μαύρης εργασίας σε τομείς όπου κυριαρχούσε το μοντέλο της πλήρους και σταθερής εργασίας, την περικοπή επιδομάτων, παροχών και προσφερόμενων υπηρεσιών, την καθήλωση ή και τη μείωση των μισθών (ο κατώτατος νόμιμος σημερινός μισθός αντιστοιχεί στο 96% του κατώτατου μισθού του 1984...), αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης κ.ο.κ. Στόχος αυτών των ρυθμίσεων, των νόμων και διαταγμάτων είναι η υποτίμηση, η πειθάρχηση και η διαίρεση της εργατικής δύναμης, η μείωση του άμεσου κόστους εργασίας και των όποιων δημόσιων παροχών και υπηρεσιών. Η πολιτική αυτή ήλθε ως απάντηση στις παραχωρήσεις που είχε αποσπάσει η εργατική τάξη μέσα στη δεκαετία του ‘80. Σήμερα είναι πλέον δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τις συνθήκες της μαύρης εργασίας απ’ αυτές της νόμιμης. Και τι δεν έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον μας: εργολαβικές αναθέσεις, εταιρείες προσωρινής απασχόλησης (κοινώς εταιρείες ενοικίασης εργαζόμενων), συμβάσεις ορισμένου χρόνου, απελευθέρωση των απολύσεων, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, επιβολή του διευθυντικού δικαιώματος στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση ωραρίου λειτουργίας καταστημάτων, κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Οι πρώτες κινητοποιήσεις για την Κωνσταντίνα στο τέλος του Δεκέμβρη έδωσαν το έναυσμα για την εκδήλωση ενός μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης που έφερε στο φως την αθλιότητα της μισθωτής εργασίας στον κλάδο του καθαρισμού και όχι μόνον. Χιλιάδες κόσμου έχουν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις του ΗΣΑΠ και των επιθεωρήσεων εργασίας, στις ενέργειες προλεταριακής βίας ενάντια στις εργολαβικές εταιρίες γιατί αναγνωρίζουν σε αυτή την αθλιότητα την εκμετάλλευση και την αλλοτρίωση που υφίστανται καθημερινά και οι ίδιοι μέσα στη μισθωτή εργασία. Η δυναμική του κινήματος είναι τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και οι άνθρωποι του κράτους, των συνδικάτων και του θεάματος έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν το ζήτημα, με την απαραίτητη δόση αστικής υποκρισίας, κατακεραυνώνοντας το «δουλεμπόριο», τις «παραβιάσεις της νομοθεσίας», τις «μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας».

Είμαστε πολλοί αυτοί που αντιλαμβανόμαστε ότι όσο ιδιαίτερη και ακραία κι αν είναι η επίθεση που έγινε ενάντια στην Κωνσταντίνα, από τη στιγμή που τα αφεντικά και το κράτος θα συνεχίσουν να ζητάνε περισσότερη δουλειά με αντάλλαγμα λιγότερα λεφτά, η γκάμα των μεθόδων που θα χρησιμοποιούν εναντίον μας θα παραμένει ανεξάντλητη: κάθε μέρα σχεδόν κάποιος εργάτης νεκρός ή ανάπηρος από «ατύχημα»· σε κονσερβοποιία της Νάουσας έκρυψαν σε ψυγεία ανασφάλιστες εργάτριες κατά τη διάρκεια ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας· σε πολλές επιχειρήσεις, με πρόσχημα την κρίση, απολύουν αβέρτα ή καθιερώνουν την τριήμερη ή τετραήμερη εργασία με μειωμένο μισθό ...κλπ. κλπ.

Ανεξάντλητες όμως θα είναι και οι μορφές της αντίστασής μας. Εδώ και μερικές εβδομάδες στη γειτονιά μας, στον Άλιμο, οι εργάτριες της «Φάρος Ε.Π.Ε», που έχουν να πληρωθούν από τον περασμένο Αύγουστο, έχουν καταλάβει το κτίριο της εταιρίας. Τέτοιου είδους εργατικούς αγώνες και πολλούς άλλους που θα δούμε στο μέλλον θέλει να στηρίξει η ανοιχτή λαϊκή συνέλευση Αγ. Δημητρίου που προήλθε από την αυθόρμητη κοινωνική-ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη και έχει ήδη πραγματοποιήσει μια σειρά πολύμορφων κινητοποιήσεων (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και δράσεις για την Κούνεβα). Όσοι συμμετέχουμε σ’ αυτήν θεωρούμε ότι η επίθεση που δεχόμαστε όλοι καθημερινά, είναι συνολική και επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Έτσι, συνολικές οφείλουν να είναι και οι αντιστάσεις μας. Για μας δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στα εργατικά και τα τοπικά ζητήματα

Η λαϊκή συνέλευση είναι ένας χώρος επικοινωνίας, ένας χώρος όπου μπορούμε να μοιραστούμε τις απόψεις μας και τις εμπειρίες μας, να ξαναζωντανέψουμε τους αγώνες στη γειτονιά μας. Ένας χώρος όπου συναποφασίζουμε και πράττουμε. Δεν αφήνουμε πια τη ζωή μας στα χέρια των ειδικών και των επαγγελματιών της πολιτικής, που αγνοούν τις ανάγκες μας.

1η και 3η Τρίτη κάθε μήνα, στις 18:00, στο θέατρο του δημαρχείου Αγ. Δημητρίου.

13/3/09
ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ





ενημέρωση για το σύνολο των δράσεων της 13ης Μάρτη στους σταθμούς τρένων και μετρό: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1003118



5/3/09

"εντοιχισμός" του δώρου των Ζαπατίστας



το παπάνω έργο, δώρο των Ζαπατίστας πρός την εξέγερση του Δεκέμβρη, θα τοποθετηθεί σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στη γωνία Τζαβέλλα με Μεσολογγίου στις 7 Μαρτίου, τρείς μήνες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου, στις 7.00 μ.μ.

ο χαιρετισμός του Marcos:
«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι ζαπατίστας, οι πιο μικροί, από αυτή την γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας γιʼ αυτό που κάνεις και σκέφτεσαι. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Σε ευχαριστούμε»