Ήδη κοντεύει να περάσει ένας χρόνος από το Δεκέμβρη του 2008. Ήταν όλα εκείνα τα γεγονότα που ξεκίνησαν με την εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ήταν όλα εκείνα τα γεγονότα που παρέλυσαν τον κρατικό μηχανισμό με ένα πρωτόγνωρο κύμα κοινωνικής αντίδρασης που στοχοποίησε την αστυνομοκρατία, την εκμετάλλευση, την ανέχεια, την εργοδοτική τρομοκρατία, την κυριαρχία του χρήματος και του κεφαλαίου, την κομματική πολιτική αλητεία. Ήταν όλα εκείνα που οδήγησαν στο να αναδυθούν νέες κοινότητες αγώνα, μέσα από την αυτοοργανωμένη δράση τους και την αμεσοδημοκρατική λειτουργία τους. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και αυτή της ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης αγίου δημητρίου.
Η συνέλευση αυτή γεννήθηκε μέσα από την κατάληψη του δημαρχείου αγίου δημητρίου τον περασμένο Δεκέμβρη. Εκεί προσκλήθηκαν όσοι ήθελαν είτε απλά να συζητήσουν για όσα συνέβαιναν τότε είτε να συμπράξουν με τους καταληψίες σε ανοιχτές συνελεύσεις γειτονιάς προκειμένου να προχωρήσουν περαιτέρω οι ήδη υπάρχουσες κινήσεις άμεσης και δυναμικής αντίστασης. Το κάλεσμα σε ανοιχτές συνελεύσεις ωστόσο συνεχίζεται έως σήμερα, όχι ασφαλώς υπό το βάρος παρόμοιων γεγονότων αλλά έχοντας πάντα το ίδιο σκεπτικό: εκείνο της αυτοοργανωμένης και αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης των αγωνιζόμενων όχι μόνο σε ένα τοπικό επίπεδο αλλά και σε συνεργασία με όλες τις άλλες εστίες αντίστασης στο κεφάλαιο και το κράτος.
Γιατί όμως η συνέλευση ονομάστηκε ανοιχτή και λαϊκή;
Η έννοια της ανοιχτής συνέλευσης έχει να κάνει με το γεγονός πως η συγκεκριμένη συνέλευση δεν ταυτίζεται με ένα απόλυτα συγκεκριμένο σώμα μελών που την απαρτίζει. Απεναντίας, είναι μια ανοιχτή διεργασία, η οποία ανακοινώνεται δημόσια και καλεί οποιανδήποτε και οποιονδήποτε μισθωτό, άνεργο, μαθήτρια, φοιτήτρια, συνταξιούχο, νοικοκυρά, μετανάστη και πρόσφυγα (από το μπραχάμι και τους γειτονικούς δήμους) επιθυμεί να συμμετάσχει ισότιμα στη λήψη αποφάσεων που αποσκοπούν στην ικανοποίηση των αναγκών μας και στο ξεπέρασμα των ρόλων, των ταυτοτήτων και των (πολιτικών ή συντεχνιακών) ιδεολογιών στις οποίες οι ειδικοί της εξουσίας και των διαχωρισμών θέλουν να μας κρατούν φυλακισμένους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πολλές από τις δραστηριότητές μας μέχρι τώρα αποσκοπούσαν (και συνεχίζουν να αποσκοπούν) στο γκρέμισμα των τοίχων που χωρίζουν τον μετανάστη και τον πρόσφυγα από τον ντόπιο προλετάριο και αυτό το δείχνουμε στην πράξη με δωρεάν μαθήματα ελληνικών (σε δημοτικό χώρο που έχει καταλάβει η συνέλευση) και άλλες μορφές αλληλεγγύης. Στηρίξαμε τους συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη, τις καθαρίστριες που αγωνίζονται ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, αντιστρέφοντας τους όρους που χρησιμοποιεί η καθεστωτική προπαγάνδα που δε διστάζει –όπως πρόσφατα στη Νίκαια- να σέρνει στα δικαστήρια ως «κουκουλοφόρους» και «τρομοκράτες» όσους αντιστέκονται στην αστυνομοκρατία και κάθε μορφή εξουσίας. Ο αγώνας αυτός θα συνεχιστεί μέχρι να γίνει κοινό κτήμα όλων μας ότι αν υπάρχει μια κυρίαρχη μορφή τρομοκρατίας αυτή είναι η τρομοκρατία του χρήματος και της μισθωτής σκλαβιάς.
Η έννοια της λαϊκής συνέλευσης δεν παραπέμπει ούτε στην έννοια του έθνους (η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα) ούτε στη διεκδίκηση μερίδας από τον λαϊκισμό στον οποίο επιδίδονται όλα τα πολιτικά κόμματα. Για μας, η συνέλευσή μας αποτελεί λαϊκή συνέλευση επειδή ξεπηδά από τους καθημερινούς αγώνες μας ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξουσία και δεν έχει καμμία σχέση με οποιοδήποτε κρατικό θεσμικό όργανο ή κομματικό επιτελείο. Ξεπηδά μέσα από την αναγκαιότητα και την επιλογή μισθωτών, άνεργων και φοιτητών να ορίζουν οι ίδιοι τα όσα λένε και κάνουν, δίχως υποδείξεις από κομματικές γραμμές. Σαν συνέλευση δεν έχουμε και ούτε θέλουμε να έχουμε καμία συνεργασία με όσους είναι αφεντικά στη δουλειά και κυβερνώντες ή διοικητές στον κρατικό μηχανισμό.
Ο ανοιχτός κοινωνικός πειραματισμός της συνέλευσης δεν επιδιώκει να μιλήσει εν ονόματι κανενός άλλου πέραν των πρωτοβουλιών που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της. Αυτό δε σημαίνει ότι ο πειραματισμός αυτός δεν έχει ένα πολιτικό στόχο: είναι ο στόχος της δημιουργίας μιας ελεύθερης και αταξικής κοινωνίας και ταυτόχρονα η υπενθύμιση ότι αυτός ο στόχος δεν είναι μια ξεχασμένη υπόθεση και ότι η ζωή μας δεν είναι για πέταμα στα χέρια των αφεντικών και κάθε είδους ειδικών.
Επιθυμία μας είναι να διευρύνουμε τις γραμμές αντίστασης και να προκαλέσουμε στις γειτονιές μας ουσιαστικές ρωγμές σε μία ανούσια, αλλοτριωμένη και νοσηρά αδιάφορη καθημερινότητα. Οι βασικές μας συναντήσεις γίνονται κάθε πρώτη και τρίτη δευτέρα του μήνα στις 6μμ στο κινηματοθέατρο του δημαρχείου αγίου δημητρίου.
Η συνέλευση αυτή γεννήθηκε μέσα από την κατάληψη του δημαρχείου αγίου δημητρίου τον περασμένο Δεκέμβρη. Εκεί προσκλήθηκαν όσοι ήθελαν είτε απλά να συζητήσουν για όσα συνέβαιναν τότε είτε να συμπράξουν με τους καταληψίες σε ανοιχτές συνελεύσεις γειτονιάς προκειμένου να προχωρήσουν περαιτέρω οι ήδη υπάρχουσες κινήσεις άμεσης και δυναμικής αντίστασης. Το κάλεσμα σε ανοιχτές συνελεύσεις ωστόσο συνεχίζεται έως σήμερα, όχι ασφαλώς υπό το βάρος παρόμοιων γεγονότων αλλά έχοντας πάντα το ίδιο σκεπτικό: εκείνο της αυτοοργανωμένης και αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης των αγωνιζόμενων όχι μόνο σε ένα τοπικό επίπεδο αλλά και σε συνεργασία με όλες τις άλλες εστίες αντίστασης στο κεφάλαιο και το κράτος.
Γιατί όμως η συνέλευση ονομάστηκε ανοιχτή και λαϊκή;
Η έννοια της ανοιχτής συνέλευσης έχει να κάνει με το γεγονός πως η συγκεκριμένη συνέλευση δεν ταυτίζεται με ένα απόλυτα συγκεκριμένο σώμα μελών που την απαρτίζει. Απεναντίας, είναι μια ανοιχτή διεργασία, η οποία ανακοινώνεται δημόσια και καλεί οποιανδήποτε και οποιονδήποτε μισθωτό, άνεργο, μαθήτρια, φοιτήτρια, συνταξιούχο, νοικοκυρά, μετανάστη και πρόσφυγα (από το μπραχάμι και τους γειτονικούς δήμους) επιθυμεί να συμμετάσχει ισότιμα στη λήψη αποφάσεων που αποσκοπούν στην ικανοποίηση των αναγκών μας και στο ξεπέρασμα των ρόλων, των ταυτοτήτων και των (πολιτικών ή συντεχνιακών) ιδεολογιών στις οποίες οι ειδικοί της εξουσίας και των διαχωρισμών θέλουν να μας κρατούν φυλακισμένους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πολλές από τις δραστηριότητές μας μέχρι τώρα αποσκοπούσαν (και συνεχίζουν να αποσκοπούν) στο γκρέμισμα των τοίχων που χωρίζουν τον μετανάστη και τον πρόσφυγα από τον ντόπιο προλετάριο και αυτό το δείχνουμε στην πράξη με δωρεάν μαθήματα ελληνικών (σε δημοτικό χώρο που έχει καταλάβει η συνέλευση) και άλλες μορφές αλληλεγγύης. Στηρίξαμε τους συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη, τις καθαρίστριες που αγωνίζονται ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, αντιστρέφοντας τους όρους που χρησιμοποιεί η καθεστωτική προπαγάνδα που δε διστάζει –όπως πρόσφατα στη Νίκαια- να σέρνει στα δικαστήρια ως «κουκουλοφόρους» και «τρομοκράτες» όσους αντιστέκονται στην αστυνομοκρατία και κάθε μορφή εξουσίας. Ο αγώνας αυτός θα συνεχιστεί μέχρι να γίνει κοινό κτήμα όλων μας ότι αν υπάρχει μια κυρίαρχη μορφή τρομοκρατίας αυτή είναι η τρομοκρατία του χρήματος και της μισθωτής σκλαβιάς.
Η έννοια της λαϊκής συνέλευσης δεν παραπέμπει ούτε στην έννοια του έθνους (η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα) ούτε στη διεκδίκηση μερίδας από τον λαϊκισμό στον οποίο επιδίδονται όλα τα πολιτικά κόμματα. Για μας, η συνέλευσή μας αποτελεί λαϊκή συνέλευση επειδή ξεπηδά από τους καθημερινούς αγώνες μας ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξουσία και δεν έχει καμμία σχέση με οποιοδήποτε κρατικό θεσμικό όργανο ή κομματικό επιτελείο. Ξεπηδά μέσα από την αναγκαιότητα και την επιλογή μισθωτών, άνεργων και φοιτητών να ορίζουν οι ίδιοι τα όσα λένε και κάνουν, δίχως υποδείξεις από κομματικές γραμμές. Σαν συνέλευση δεν έχουμε και ούτε θέλουμε να έχουμε καμία συνεργασία με όσους είναι αφεντικά στη δουλειά και κυβερνώντες ή διοικητές στον κρατικό μηχανισμό.
Ο ανοιχτός κοινωνικός πειραματισμός της συνέλευσης δεν επιδιώκει να μιλήσει εν ονόματι κανενός άλλου πέραν των πρωτοβουλιών που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της. Αυτό δε σημαίνει ότι ο πειραματισμός αυτός δεν έχει ένα πολιτικό στόχο: είναι ο στόχος της δημιουργίας μιας ελεύθερης και αταξικής κοινωνίας και ταυτόχρονα η υπενθύμιση ότι αυτός ο στόχος δεν είναι μια ξεχασμένη υπόθεση και ότι η ζωή μας δεν είναι για πέταμα στα χέρια των αφεντικών και κάθε είδους ειδικών.
Επιθυμία μας είναι να διευρύνουμε τις γραμμές αντίστασης και να προκαλέσουμε στις γειτονιές μας ουσιαστικές ρωγμές σε μία ανούσια, αλλοτριωμένη και νοσηρά αδιάφορη καθημερινότητα. Οι βασικές μας συναντήσεις γίνονται κάθε πρώτη και τρίτη δευτέρα του μήνα στις 6μμ στο κινηματοθέατρο του δημαρχείου αγίου δημητρίου.
Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Δημητρίου
Μπραχάμι
Νοέμβρης 2009
katadimadim.blogspot.com
Μπραχάμι
Νοέμβρης 2009
katadimadim.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου