Για τις υποδομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που δημιουργούμε

-->

Η Ανοικτή συνέλευση κατοίκων Μπραχαμίου, από την έναρξή της, έβαλε 2 βασικές αρχές σε πράξη: 1. την αναγκαιότητα να υπάρχει συλλογικότητα, να βρισκόμαστε δηλαδή πρόσωπο με πρόσωπο με τους γείτονές μας και 2. την αναγκαιότητα να μην αφήνουμε τις υποθέσεις μας στα χέρια τρίτων αλλά αντιθέτως να τις κρατάμε στα δικά μας. Και τις δύο αυτές αρχές τις υπερασπίζεται εξίσου και τις προτάσσει σε κάθε κείμενο που εκδίδει και σε κάθε δράση που αναλαμβάνει.

Μέχρι τώρα το συντριπτικά μεγαλύτερο βάρος είχε δοθεί σε κινήσεις αντίστασης: υπεράσπιση πάρκου Ασυρμάτου, εναντίωση σε χαράτσια της ΔΕΗ, αντίσταση σε αντεργατικά μέτρα, εναντίωση στην καταστολή και σε ρατσισμό, κοκ. Ήταν θέματα που αφορούσαν τον κάθε ένα και κάθε μία από εμάς. Μέσω της συλλογικής λειτουργίας νιώσαμε ότι η δύναμή μας πολλαπλασιάζεται και μπορούμε να έχουμε πρακτικά επιτυχή αποτελέσματα. Η κοινότητα αγώνα που φτιάξαμε αποτελεί ένα συνεχές πείραμα για το πώς μπορούμε να δούμε την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά υπό άλλο πρίσμα. Πώς μπορούμε ισότιμα και ελεύθερα να αναλάβουμε δράση και να εκφράσουμε λόγο τόσο για δημοτικά τοπικά θέματα, όσο και για τα γενικά “μεγάλα” ζητήματα. Μία κοινότητα που την αντιλαμβανόμαστε σε αλληλεπίδραση με άλλες κοινότητες που λειτουργούν ήδη στις γύρω περιοχές και όχι μόνο.

Έχουμε φτάσει όμως σε μία χρονική στιγμή που τα αποτελέσματα όλων αυτών των μέτρων και των μνημονίων βιώνονται από όλους μας και στο μικρόκοσμό μας. Αποτελούν καθημερινή απτή πραγματικότητα. Αποτελεί διαπίστωσή μας ότι η αντίσταση από μόνη της δεν αρκεί. Χρειάζονται δράσεις και δομές μέσω των οποίων θα μπορούμε να οργανώνουμε και υλοποιούμε καλύτερα την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Μαζί με την απεργία, χρειάζεται και οικονομική ενίσχυση των απεργών. Μαζί με τις διαμαρτυρίες ενάντια στα μέτρα, χρειάζεται και έμπρακτη βοήθεια σε όσους από εμάς δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες σε ρουχισμό και τρόφιμα ή σε όσους πάνε εργολάβοι να κόψουν το ρεύμα. Μαζί με την αντίσταση στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και στις απολύσεις, χρειάζεται να ξαναδούμε πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε χρήσιμοι στην κοινότητά μας. Με λίγα λόγια θεωρούμε ότι παράλληλα με την αντίσταση, μπορούμε να καλύψουμε και τις ανάγκες μας βασισμένοι στις ίδιες αρχές: μέσω συλλογικών, ισότιμων και ελεύθερων διαδικασιών.

Προσφορά: θεωρούμε καθήκον μας, ειδικά στις περιόδους, που ζούμε, να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο και για αυτό κτίζουμε τις δομές μας πάνω στην αρχή της ελεύθερης προσφοράς. Δε σημαίνει ότι είμαστε φιλάνθρωποι που έχουν τα προβλήματα τους λυμένα. Αντιθέτως. Αντιστεκόμαστε στο υπάρχον σύστημα που μετράει τα πάντα, ακόμα και την ανθρώπινη αξία και τη φύση, σε χρήματα και που ορίζει το εάν εγώ ή ο γείτονάς μου είμαστε άξιοι με βάση το εάν υπάρχει ζήτηση για κάτι. Αντιπροτείνουμε ένα σύστημα στο οποίο η ικανότητά μας να καλύπτουμε τις ανάγκες μας και να προσφέρουμε στην κοινότητά μας δεν θα βασίζεται σε χρηματιστηριακούς δείκτες και στις νόρμες των αγορών. Μπορούμε να καλύψουμε βασικές ή μη ανάγκες (τροφή, ένδυση, έπιπλα, εκπαίδευση) μέσα από την ελεύθερη προσφορά του καθενός μας και σύμφωνα με τις ανάγκες μας. 

 

Κοινοκτημοσύνη: Για όλα αυτά θα χρειαστούμε υποδομές. Θέλουμε αυτές να είναι εσαεί δημόσιο κτήμα. Να ανήκουν για πάντα σε όλους, και άρα σε κανέναν. Επιλέγουμε να τις αναπτύξουμε μέσα στα πλαίσια της κοινότητας μας και να τις διαχειριζόμαστε με τον ίδιο ισότιμο συλλογικό τρόπο που επιλέγουμε και για τις άλλες δράσεις μας. Θεωρούμε ότι για τα περισσότερα πράγματα, ακόμα και για την παραγωγή αγαθών, μπορούμε να επιλέξουμε τον δρόμο της κοινής ιδιοκτησίας, έναντι της ατομικοποιημένης. Έτσι αποφεύγουμε να αναπαράγουμε στις δομές μας διαχωρισμούς μεταξύ εχόντων και μη εχόντων. 

Αίσθηση της κοινότητας: φυσικά για να πετύχουν όλα αυτά θα πρέπει συνεχώς να ενισχύουμε αυτό καθ'εαυτό το αίσθημα της κοινότητας. Θα πρέπει να έχουμε συνεχώς στο νου μας ότι μπορεί να είμαστε “καταναλωτές” σε ένα αγαθό ή μία υπηρεσία, αλλά μπορούμε να είμαστε “παραγωγοί” σε κάτι άλλο. Ότι η ανάθεση δεν χωράει σε τέτοια εγχειρήματα. Πώς στην κοινότητα συμμετέχουμε ως ολοκληρωμένες οντότητες με όλο το πλήθος των επιμέρους ρόλων μας (καταναλωτής, εργαζόμενος, κάτοικος, μαθητής, γονέας, κοκ) και άρα εν τέλει κάθε θέμα μπορεί να αποτελέσει θέμα συζήτησης και δράσης αυτής. Αυτή η συλλογική λειτουργία είναι η αντιπρότασή μας στην κυρίαρχη λογική της αυτονόμησης και κυριαρχίας της οικονομίας στα υπόλοιπα πεδία της δημόσιας ζωής.

Σε αυτά τα πλαίσια έχουμε ξεκινήσει την προσπάθεια για τη λειτουργία μίας σειράς από δομές και καλούμε όλους και όλες για να στήσουμε πολλές περισσότερες.