ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΡΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
που βρισκόμαστε στο Σύνταγμα από τις 19 Νοέμβρη, με γυναίκες και παιδιά,
και που εδώ και πέντε ημέρες είμαστε σε απεργία πείνας,
που είδαμε τα σπίτια μας να γκρεμίζονται,
τους δικούς μας να σκοτώνονται
τα παιδιά μας να ακρωτηριάζονται,
τη ζωή μας να καταστρέφεται,
που ξεφύγαμε από τη φρίκη του πολέμου,
που περάσαμε μήνες στο δρόμο και έχοντας σπίτι τα πάρκα και στρώμα τη γή.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
Όχι για να ζητήσουμε ελεημοσύνη
Αλλά διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.
ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ
Ότι ο ελληνικός λαός περνά δύσκολες στιγμές,
Ότι η Ελλάδα της κρίσης δε μπορεί να σηκώσει το βάρος της φιλοξενίας των θυμάτων του πολέμου, που συνταράζει τη χώρα μας για τον οποίο άλλες χώρες έχουν την ευθύνη.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ
Τη μόνη λύση που μπορεί να υπάρχει για εμάς και τις οικογένειες μας
το δικαίωμα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για να μπορέσουμε να στήσουμε μια νέα ζωή, σε ένα νέο τόπο, σε μιαν άλλη γωνιά του κόσμου με ασφάλεια, ελευθερία και αξιοπρέπεια για μάς και τα παιδιά μας.
ΖΗΤΑΜΕ
Από τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης τους για τα δεινά του συριακού λαού και να υποδεχτούν στο έδαφος τους τους πρόσφυγες του πολέμου.
ΖΗΤΑΜΕ
Από την Ελληνική Κυβέρνηση να κινήσει τις διαδικασίες για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
ΖΗΤΑΜΕ
Ταξιδιωτικά έγγραφα και τη συναίνεση της Ευρώπης για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το δρόμο, με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, χωρίς το φόβο του θανάτου, της φυλακής, των κρατητηρίων, των εγκληματικών κυκλωμάτων.
ΖΗΤΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ
Από το Ελληνικό Κράτος να εξασφαλίσει την κάλυψη των βασικών αναγκών των οικογενειών μας, στέγη και τροφή, ιατρική φροντίδα και κοινωνική υποστήριξη.
ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ
που βρισκόμαστε στο Σύνταγμα από τις 19 Νοέμβρη, με γυναίκες και παιδιά,
και που εδώ και πέντε ημέρες είμαστε σε απεργία πείνας,
που είδαμε τα σπίτια μας να γκρεμίζονται,
τους δικούς μας να σκοτώνονται
τα παιδιά μας να ακρωτηριάζονται,
τη ζωή μας να καταστρέφεται,
που ξεφύγαμε από τη φρίκη του πολέμου,
που περάσαμε μήνες στο δρόμο και έχοντας σπίτι τα πάρκα και στρώμα τη γή.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
Όχι για να ζητήσουμε ελεημοσύνη
Αλλά διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.
ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ
Ότι ο ελληνικός λαός περνά δύσκολες στιγμές,
Ότι η Ελλάδα της κρίσης δε μπορεί να σηκώσει το βάρος της φιλοξενίας των θυμάτων του πολέμου, που συνταράζει τη χώρα μας για τον οποίο άλλες χώρες έχουν την ευθύνη.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ
Τη μόνη λύση που μπορεί να υπάρχει για εμάς και τις οικογένειες μας
το δικαίωμα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για να μπορέσουμε να στήσουμε μια νέα ζωή, σε ένα νέο τόπο, σε μιαν άλλη γωνιά του κόσμου με ασφάλεια, ελευθερία και αξιοπρέπεια για μάς και τα παιδιά μας.
ΖΗΤΑΜΕ
Από τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης τους για τα δεινά του συριακού λαού και να υποδεχτούν στο έδαφος τους τους πρόσφυγες του πολέμου.
ΖΗΤΑΜΕ
Από την Ελληνική Κυβέρνηση να κινήσει τις διαδικασίες για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.
ΖΗΤΑΜΕ
Ταξιδιωτικά έγγραφα και τη συναίνεση της Ευρώπης για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το δρόμο, με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, χωρίς το φόβο του θανάτου, της φυλακής, των κρατητηρίων, των εγκληματικών κυκλωμάτων.
ΖΗΤΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ
Από το Ελληνικό Κράτος να εξασφαλίσει την κάλυψη των βασικών αναγκών των οικογενειών μας, στέγη και τροφή, ιατρική φροντίδα και κοινωνική υποστήριξη.
ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ
28 Νοεμβρίου 2014